یک فضانورد، سناتور حزب دموکراتِ آمریکا شد - وبلاگ معماری

به گزارش وبلاگ معماری، مارک کلی که فضانورد سابق ناسا و همچنین کاپیتان بازنشسته نیروی دریایی آمریکا است، توانست در یک رقابت تقریبا قابل پیش بینی سناتور جمهوری خواه ایالت آریزونا به نام مارتا مک سالی را شکست دهد و به سنای آمریکا راه پیدا کند

وبلاگ معماری| مارک کلی که فضانورد سابق ناسا و همچنین کاپیتان بازنشسته نیروی دریایی آمریکا است، توانست در یک رقابت تقریبا قابل پیش بینی سناتور جمهوری خواه ایالت آریزونا به نام مارتا مک سالی را شکست دهد و به سنای آمریکا راه پیدا کند که بخشی از کوشش دموکرات ها برای کنترل مجلس سنا محسوب می گردد.

این دومین باری محسوب می گردد که ایالت محافظه کار آریزونا از مک سالی حمایت نمی نماید چرا که به نظر می رسد مردم در این ایالت اعتقاد چندانی به دونالد ترامپ، رئیس جمهور کنونی آمریکا ندارند. این موضوع راه را برای فضانورد سابق ناسا تقریبا راحت کرد.

به گزارش وبلاگ معماری، پیروزی مارک کلی که در نظرسنجی ها پیش بینی شده بود، از اهمیت بالایی برای حزب دموکرات برخوردار است و هزینه زیادی برای کاندیدا ها در پی داشته. برای اولین بار از دهه 50 میلادی شاهد ورود دو سناتور دموکرات از ایالت آریزونا به مجلس سنای آمریکا هستیم.

مارک کلی فضانورد سابق ناسا است و همچنین به عنوان کاپیتان نیروی دریایی آمریکا خدمت نموده که خود را فردی میانه رو و مستقل معرفی نموده. کلی سیاست های خانم مک سالی درباره شیوع ویروس کرونا در ایالت آریزونا را زیرسوال برده است.

مک سالی در سال 2018 نیز در رقابت های سنای آمریکا شکست خورده بود، اما توانست به علت درگذشت سناتور جان مک کین با دستور فرماندار آریزونا به سنا راه پیدا کند. با وجود حضور در مجلس سنا عملکرد مناسبی نداشت و نقدها زیادی از وی شده بود. اکنون خانم مک سالی در انتخابات 2020 سنا از فضانورد سابق ناسا شکست خورده است.

ادوارد کلی (متولد 21 فوریه 1964) سیاستمدار، فضانورد، مهندس و کاپیتان بازنشسته نیروی دریایی ایالات متحده است. کلی، مدیر اجرایی و مشاور هوا فضا، نویسنده کتاب های متعددی است. او در حال حاضر سناتور منتخب ایالات متحده از آریزونا است، که در انتخابات سال 2020 سنا در آریزونا، مارتا مک سالی، نامزد حزب جمهوریخواه را شکست داده است. وی از 30 نوامبر سال 2020 روی کار خواهد آمد.

کلی که افسر یک ناو هواپیمابر نیروی دریایی بود، قبل از انتخابش به عنوان خلبان شاتل فضایی ناسا در سال 1996، مأموریت های جنگی را طی جنگ خلیج فارس انجام می داد. وی اولین مأموریت فضایی خود را در سال 2001 به عنوان خلبان STS-108، و سپس به عنوان خلبان STS-121 در سال 2006 و فرماندهی STS - 124 در سال 2008 و STS-134 در سال 2011 انجام داد.

برادر دوقلوی مارک کلی، به نام اسکات کلی نیز از فضانوردان ناسا و خلبان شاتل بوده است و این دو برادر دوقلو، ماموریت های مختلفی را با هم برای ناسا انجام داده اند که در ادامه به آن می پردازیم.

زندگی دوقلو های همسان همواره جالب است. تصور کنید یک نفر درست هم شکل و هم سن خود شما از اولین روز زندگی همه جا همراهتان بوده باشد؛ کسی که حتی لباس پوشیدن و برخی عادت ها و علایقش ممکن است مشابه شما باشد. هرچند ممکن است این وضع برای خود دوقلو ها کاملا عادی و پذیرفته شده باشد، برای کسانی که شانس داشتن یک قل مشابه خود نداشته اند تجربه ای بسیار غریب و حتی هراس انگیز است. ماجرا وقتی جالب تر می گردد که ببینیم دو برادر یا دو خواهر دوقلو حتی در سنین بزرگسالی همراهی با یکدیگر را حفظ نموده اند و تحصیلات و شغل مشابه دارند.

بین فضانوردان هم پیش آمده که دو برادر دوقلو همزمان فضانورد باشند. اسکات و مارک کلی دوقلو هایی هستند که از کودکی رویای ساخت موشک داشتند و دست روزگار هر دوی آن ها را وارد حرفه فضانوردی کرد.

هشتم فروردین سال جاری اسکات کلی همراه دو فضانورد روسی به نام های گنادی پادالکا و میخائیل کورنی انکو راهی ایستگاه فضایی بین المللی شدند تا با یک سال اقامت، رکورد های قبلی اقامت در ایستگاه را که حدود شش ماه بود، بشکنند. البته هدف صرفا جابه جایی رکورد و ثبت در کتاب رکورد های گینس نیست. از زمانی که والری پولیاکوف رکورد طولانی ترین اقامت بی وقفه بشر در فضا را با 437 روز و 18 ساعت شکست حدود 20 سال می گذرد. آنچه در طول اقامت های فضایی طولانی مدت در فضا مشاهده شده این است که اگر فضانورد طولانی تر از چند ماه در شرایط بی وزنی ایستگاه فضایی زندگی کند بتدریج اختلالاتی در عملکرد اندام های بدنش به وجود می آید؛ استخوان ها بتدریج پوک و شکننده می گردد، قلب که دیگر احتیاج نیست در برابر نیروی گرانش با قدرت زیاد خون پمپاژ کند کارآمدی اش کم و تنبل می گردد، کره چشم شکلش را از دست می دهد و حفظ تعادل، سخت می گردد.

از 20 سال پیش تا امروز دانش پزشکی زیر و رو شده و ابزار های سنجش دانشمندان بسیار پیشرفت نموده است. به بسیاری از سوالات درباره فیزیولوژی بدن انسان در شرایط بی وزنی پاسخ داده شده و البته به همان نسبت سوال های بسیار بیشتری به وجود آمده است. واقعیت این است که هنوز شاهد زنده ای نداریم که بدانیم در صورت اقامت به مدت یک سال، دو سال و حتی بیشتر بدن انسان دقیقا شروع به نشان دادن چه واکنش هایی می نماید، سرعت سازگاری ها با چه آهنگی پیش می رود و در صورت بازگشت به زمین فضانورد را با چه تبعاتی روبه رو می نماید. اکنون ناسا و سازمان های فضایی دیگر دنیا در اندیشه سفر های طولانی مدت فضایی برای تحقق بخشیدن به رویای قدم گذاشتن بر سطح مریخ هستند؛ سفری که رفت و برگشتش دست کم دو سال طول می کشد. این که بدن انسان در این مدت چطور شرایط تنهایی در فضاپیما و سیاره بیگانه و همین طور تاب آوردن در برابر پرتو های کیهانی و دیگر مسائل احتمالی را تاب بیاورد، مورد بحث دانشمندان است.

جدایی این دو برادر که یکی در فضا هر 93 دقیقه به دور زمین می چرخد و دیگری از زمین چشم انتظار بازگشت اوست، اطلاعات باارزشی برای ناسا و البته شرکت های رقیبی همچون اسپیس ایکس، آژانس فضایی اروپا و چین و هند و ژاپن و کانادا خواهد داشت تا در رقابت برای فتح مریخ، انسان ها را به آرزوی راه رفتن بر خاک سیاره سرخ برسانند. مارک کلی که در زمین منتظر برادرش است تا به حال چهار اقامت دو هفته ای در ایستگاه داشته و در مجموع 52 روز مهمان ایستگاه فضایی بوده، اما برادرش اسکات علاوه بر دو مأموریت دو هفته ای اقامتی 159 روزه هم در فضا داشته و همین موجب شده پیش از شروع سفر یک ساله اخیر، 180 روز را در ایستگاه فضایی گذرانده باشد. چندی پیش اسکات کلی گفته بود وقتی از ماموریت 159 روزه اش در سال 2011 بازگشته بود، احساس می کرد چشمش بشدت پرش دارد! این تجربه مشابهی است که از زبان فضانوردان دیگری که بیشتر از چند ماه در فضا اقامت داشته اند شنیده شده است. مجموعه ای از آزمایش های پزشکی، روان پزشکی، قلبی ـ عروقی، خون شناسی، پیر شدن سلول ها، سنجش تراکم استخوان ها و جابه جایی مایعات در بدن برای اسکات کلی و میخائیل کورنی انکو در ایستگاه و همین طور برای مارک کلی در زمین در نظر گرفته شده است. سونوگرافی از چشم و قوای بینایی و سنجش وضع باکتری های فلور دستگاه گوارش از آزمایش های دیگری است که تحلیل داده های آن تا مدت ها دانشمندان را سرگرم خواهد نمود. از همه جالب تر این که دانشمندان با تکیه بر نظریه نسبیت خاص اینشتین و معادلات مربوط به کش آمدن زمان در حرکت با سرعتی نزدیک به نور پیش بینی نموده اند، اسکات کلی به علت قرار دریافت در مدار زمین و چرخش سریع به دور آن در مدت یک سال اقامت در فضا کمی نسبت به برادرش پیرتر گردد. هرچند این مدت فقط به اندازه چند میلی ثانیه خواهد بود!